Mijn bakkie, de beste koop die ik ooit heb gedaan.
Toen onze dochter drie was en ze haar eerste fietsje kreeg, fietste ze de stoep op en neer, stapte af en zei gedecideerd: "zo, dat kan ik".
En daar bleef het bij, want ze had kennelijk ook besloten dat het niks voor haar was, dat fietsen.
Nou kende ik mijn dochter goed genoeg om te weten dat ze dat meende, en dat hoog of laag springen geen enkel effect zou hebben.
Dus ik moest iets anders bedenken.
We hebben het over ruim twintig jaar geleden en fietskarren waren toen heel hip, maar ik vond dat niks...je kinderen een meter achter je, waar je geen zicht op hebt. Geen contact.
Vriendin Clarine had een bakfiets, en dát leek me wel wat.
De Christiania bakfiets is ontwikkeld in het hippiedorp Christiania in Kopenhagen, Denemarken. Naar mijn weten was het de aller eerste kindervervoersbakfiets. En hoe meer ik het googelde, hoe verliefder ik er op werd. Je kinderen in je vizier, vóór je, veilig in de riem op het bankje, met de huif ook nog beschermd tegen de regen en hoe gezellig...zo'n tentje!
Hoe we het geld bij elkaar geharkt hebben weet ik niet meer, (ongetwijfeld met hulp van mijn lieve ouders) maar het lukte, en op een goede dag gingen we richting bakfietsdealer, die precies had staan wat ik zocht.
Kijk, hoe geweldig!
My bikee, the best money ever spent.
When our daughter was three years old, she got her very first bike. She went up and down the sidewalk, stepped off and unequivocally said: "There, did that"
And that was it. She had obviously decided that this was not for her. This biking.
I knew my daughter well enough that she wasn't kidding and, come hell or high-water, she was not going to change her mind.
So I had to think of another solution.
We are talking more than twenty years ago and bike-trailers where all the rage, but I did not like those, with your kids far behind your, not being able to see them, no contact.
My friend Clarine had a cargo bike, and thát spoke to me.
The Christiania cargobike was developed in the hippievillage Christiania in Copenhagen, Denmark. To my knowledge the very first childtransporterbike. And the more I googeled it, the more in love I fell.
Kids in sight, in front of you, buckeled in on the bench, and with the cover sheltered from the rain.
And how cosy..this tent!!
How we scraped the money together I don't remember, (no doubt my sweet parents helped) but we did, and on a fine day we went to the dealership, where they had exactly what I wanted...
Look...how awesome!
Dus, we kochten em en de eerste rit naar huis, met de kinderen er in, was beetje spannend, want het waaide hard en ik had geen idee hoe stabiel de fiets zou zijn.
Ik herinner me ook hoe we weren nagekeken en gewezen, de bakfiets was toen bepaald nog geen alledaags beeld.
Ik ontdekte in de loop van de jaren dat de fiets oerstabiel is, en zoals gezegd, de beste koop die ik ooit had gedaan.
Kinderen vonden het geweldig, en niet zelden had ik er vier of vijf in geladen.
So we bought it and the first ride home, with the kids in it, was a bit scary, for there was a strong wind and I had no idea how stable this bike was.
I remember how people stared and pointed at us, the kids-cargobike was by no means as common as it is nowadays.
As I found out later, the bike is exceptionally stable, and as I said, the best money we ever spent.
Kids loved it and on many occasions there were four or five of em in there.
Ja dat ben ik, met hanekam en - natuurlijk - in een RHCP shirt
Dat snoepie in het blauw is onze dochter Mijke...ongeveer 5 of 6 jaar jong en haar vriendinnetjes Suzanne en Manon.
Yes...me with a mohawk and - ofcourse - in a RHCP shirt
The cutie in blue is our daughter Mijke..probably 5 or 6 years old, and her friends Suzanne and Manon.
Toen de kinderen wel beiden zelf gingen fietsen, (ja, ze deed het uiteindelijk wel zelf) wilde ik mijn bakkie niet meer kwijt.
Het viel ook samen met de tijd dat ik aan mijn studie tuinarchitectuur begon en tuinen ging ontwerpen en onderhouden, dus het was bijzonder praktisch deze fiets!
En toen sloeg het noodlot toe...de voor-as brak, en toen ze em niet konden repareren, brak mijn hart ook een beetje...
Ik verkocht em voor een prikkie en tot mijn grote ellende vertelde de nieuwe eigenaar dat hij voor een paar euro een nieuwe as had gekocht, en begreep niet waarom de bakfietsspecialist dat niet had gedaan.
Toen ik ze dat vroeg zeiden ze: "nou ja...nou ja soms moet je gewoon afscheid nemen"
WOEST was ik...en verdrietig..
When the kinds started to ride their own bikes (yes, in the end she did it herself) I did not want to part with my bikee anymore.
It was at the time I started my garden designer training and started designing and upkeep of gardens, so this bike was super practical!
And then disaster struck, the front axle broke, and when they couldn't fix it, my heart broke a little too...
I sold it for next to nothing, and to add insult to injury, the new owner told me he had replaced the axis for a few euroś and couldn't understand why the cargo bike specialist had not done that.
When I asked them they said: "ah well, sometimes you just have to part with things"
I was LIVID...and sad...
Na enig gezoekel, vond ik een andere Christiania...maar dat bleek geen match.
Dus die verkocht ik.
After some lookeling I found another Christiania...but we did not really match.
So I sold it.
En ik vond er nog een...maar ook dat was geen echte liefde.
En ook deze verkocht ik.
And found another one...but that was no true love either.
So sold this one as well.
Na een jaar of twee begon het toch weer te kriebelen en ik ging weer rondkijken online....en hee....dat was wel een leuke...dus ik deed een bod.
Ik kreeg antwoord van de verkoper en de mevrouw zei: "weet je wel op welke fiets je hebt geboden?"
Nou..eh nee?
"Het is jouw eigen bakfiets die mijn man heeft opgeknapt!"
Kun je je mijn blijdschap voorstellen?
Het was bakkie!!
En ze kwamen em nog brengen ook!
Nieuwe as, nieuwe bedrading, nieuwe bak! Zonder bankje, maar dat was ideaal nu ik een hond had!
Een paar jaar later werd de fiets te zwaar voor mijn knieën, maar hij gaat nooit meer weg
En zoals je ziet...die gaat ook echt nooit meer weg.
Als ik de voortuin heb opgeknapt (wordt aan gewerkt) zal ik em denk ik vol planten zetten.
Bakkie is thuis.
Voor altijd.
Inge
After about two years the itch returned and I was - once again - lookeling around online....and hey...that one looked nice...so I put in an offer.
The seller contacted me and asked: "do you know what bike you bid on?"
Ehm..well..no?
"it is your old bike and my husband fixed it up!"
Can you imagine how happy I was?
It was bikee!!
And they even brought it to me!
New axes, new wiring, new box! No bench, which was ideal now that I had a dog!
After a few years the bike became to heavy for my knees, but it was not going anywhere ever again.
And as you can see..its not going anywhere indeed...
After I do up the frontgarden (working on it) I will probably use it as a planter.
Bikee is home.
For ever.
Inge
"Happy days but sadder face
And heaven knows I'm on the case
How could I forget to mention the bicycle?"
-The Bicycle Song, Red Hot Chili Peppers
Reactie plaatsen
Reacties