De verwrongen angst
collectieve pijn
die als haat naar buiten barst
uit voegen
uit poriën
Oncontroleerbaar...alles meenemend in zijn zelfgenoegzame val
Geharde bange harten kloppen zo hard
en uit de maat.
Alle aandacht gericht op het bezit van vrijheid.
Wat niet te bezitten valt
"Het is van mij!"
"Van mij!"
en zo wordt vrijheid gevangen.
Graaiende angstige handen
klauwende kluwens krabben en krijsen
("van mij!!")
en nergens is meer ruimte
Of stilte
Niemand staat nog voor een ander
op
De collectieve liefde
zit huilend in het bos.
Haar snikken echoën in de onbezette open plekken
Waar de zon eenzaam schijnt
en de warmte niets heeft om zich aan vast te klampen.
de wind van de waan blaast tranen
wast ogen
Die ooit weer zullen zien.
Reactie plaatsen
Reacties