Hoop na de Chaos

Hoop. 

Het lijkt een beetje een ouderwets woord; hoop. 
Dat komt denk ik, omdat cynisme haar moderne tegenhanger lijkt te zijn. 
Maar als we cynisme goed beluisteren wijst het vooral op het gebrek aan vertrouwen. En dat is angst. 
De zonnige zijde van gebrek aan vertrouwen, cynisme en angst...sja ...das hoop, geloof en liefde. 

Als je nu in de kranten kijkt , of op televisie, dan is hoop niet het eerste dat naar boven komt zullen we maar voorzichtig zeggen. 
Maar, als je naar buiten gaat, waar de lente aan het ontluiken is, dan is het juist zeer eenvoudig om hoop te hebben....al die knopjes...die nog opgevouwen blaadjes frisgroen, het leven dat werkelijk de grond uit knalt!
Het is dus maar waar je je aandacht op vestigt. 

Je zult toch niet bij de zich uit de aarde wurmende tulpen zeggen: "nah...ik zie nog geen enkele bloem, gaat em vast niet worden"
Of bij de boom wiens takken bijna trillen van het leven dat bijna zichtbaar is,  dat je geen vertrouwen heb dat het gevolgd zal worden door bloesem en blad?
En in het grasveld, waar je - als je heel goed luistert - het koor van paardenbloem en madeliefjes al kunt horen zingen, heb je daar enige angst dat het dit jaar misschien niet zal lukken?

Het grote verschil tussen de natuur en de door de mensen gecreëerde chaos, is dat we daar wel iets voor moeten dóen,  om het weer tot groei en bloei te laten komen. 
En dat is optimisme, dat is solidariteit, en levenslust. 
Dat is hoop, erin geloven en vanuit liefde leven. 

Wat we nu vooral zien, is angst.
We zijn bang voor ziekte, bang voor eenzaamheid, bang voor isolatie, bang om te bewegen, bang om aan te raken, te bang om te leven, want van leven ga je dood. 
Maar....na het leven ga je sowieso dood. 
En in dat leven wordt je ziek, ook dat hoort erbij. 
Maar eenzaamheid, isolatie, gebrek aan bewegingsvrijheid, geen aanrakingen..dat is bang en beperkt leven, dat hoort er helemaal niet bij. 
De keuze is aan jou. 
Ja...echt, die keuze is aan jou. 
Hoe? 
Ook die keuze is aan jou en laat je door niemand iets wijsmaken. Jouw waarheid is de jouwe. 
Of dat nou is een vaccin nemen, testen, maskers, afstand...of juist bewegen langs alle grenzen, zodat de grenzen duidelijk zijn en beweging aan grenzen verlegt grenzen onherroepelijk. 
Of je dat nou doet als breekijzer of als fluisterend elfje...die keuze is aan jou. 
We zijn allemaal nodig. 

En als het over hoop en chaos gaat, dan ook over de actuele politieke situatie. 
Want ook die is archetypisch. 
Al eeuwenlang is de bully de baas. 
De bully regeert door slim om te gaan met zijn macht.
Door anderen te overtuigen van zijn gelijk, en als het niet goedschiks kan dan maar kwaadschiks. 
Desnoods door manipulatie en bedrog en het bespelen van geweten en schuldgevoel. 
Maar dat is echt oude energie. 
We gaan een nieuw tijdperk in. 
Die transitie is al een tijdje gaande, en wordt steeds zichtbaarder. 
Die wordt niet zichtbaarder omdat ze zichtbaarder is, maar omdat wij beter gaan ZIEN! 
De macht is helemaal niet slechter geworden, de bully niet sterker, de machten achter de schermen niet groter. 
WIJ zijn aan het veranderen. 

Je zag het goed in het marathon debat. De oude macht snapt er niks van...wat gebeurd er? 
Waarom werkt het allemaal niet meer...de knoppen zijn stuk, de regie is tanende, de macht is als een rotsblok aan het verpulveren tot fijn zand...en fijn zand kun je niet vasthouden, dat loopt tussen je vingers weg. 

Ja, de helft van de kamer zorgde ervoor dat er schijnbaar weinig veranderde...maar we kunnen nu beter zien, dus kijk es goed!
De andere helft was het daar namelijk niet mee eens.
De andere helft legde vingers op zere plekken. 
De andere helft heeft de ogen open en ziet ...wat de oude energie nog niet kan zien omdat ze dat bewustzijn nog altijd verdringen. 

In mijn werk als spiritueel coach en leraar heb ik het tientallen keren zien gebeuren. Mensen die op het punt staan om dat stapje te maken in hun bewustzijn, stellen steevast de vraag: maar wordt de wereld dan niet saai?
Als je aan het touwtrekken bent...en je laat het touw los, dan wint de ander toch! 
Maar dat is natuurlijk niet waar...als je het touw loslaat, ben je - allebei - niet meer aan het touwtrekken. 
En dat geeft ruimte voor iets nieuws. 
Het opgeven van macht en de bijbehorende manipulatie..daarvoor moet je uit je comfortzone. 
En dat is duizelingwekkend. Echt hoor...letterlijk. De eerste stap uit je comfortzone, de plek waar je altijd deed wat je deed en waar alles voorspelbaar reageerde op wat jij deed...die is eng. 
Als je niet meer meedoet in het oude vertrouwde paradigma van macht en machteloos, als je stopt met afhankelijk zijn, en je je hart open zet, volledig...zonder voorbehoud of bescherming, dan gaat er letterlijk een nieuwe wereld voor je open. 

En die nieuwe wereld is waar we nu wonen. 

Het is de wereld waar angstige en boze mensen een woning willen, net als de linkse minimalist, en in die nieuwe wereld kijken we niet naar wie de schuld heeft van het gebrek aan woning, maar naar hoe we dat voor elkaar (voor elkaar!) krijgen. 
In die nieuwe wereld zetten we daar samen schouders onder. 
En in die wereld is het logisch dat we allemaal een bos willen om in te wandelen en schone lucht om te ademen en elke avond een tevreden bord eten hebben. 
In die nieuwe wereld is het normaal dat we kijken naar: wat kan ik voor je doen? 
En als je elkaar ziet, en hoort en helpt en steunt, dan is de bereidheid om iets te laten ook groter. 
Dan kringelen belangen om elkaar heen als een lijnenspel, zwierig en moeiteloos en zonder elkaar te doorkruisen. 
Dan is hoop vanzelfsprekend, dan geloven we in elkaar en dát is liefde. 

Zullen we dat kiezen?
Heb een fijne dag. 
Liefs
Inge