We gaan door de leeuwenpoort...en wat dat allemaal betekent kun je in vele kleuren en geuren googelen.
Ik probeer dat meestal niet te doen, zodat ik het wat beter kan ervaren, zonder inbreng van wat het voor me zou moeten betekenen.
Voor het eerst in maanden voel ik de verhoging van de trilling, de frequenties heel duidelijk.
Het werd vanmorgen in Tokio, bij de Olympische marathon fantastisch geïllustreerd door de Nederlandse atleet Nageeye.
In plaats van lekker op zijn zilveren medaille af te kachelen, vond hij het belangrijk om zijn Belgische trainingskameraad Abdi mee te nemen, voor brons....zodat ze dat sámen konden beleven en vieren! Wat prachtig was dat!!
Ook de twee hoogspringers (vorige week) die besloten het goud te delen in plaats van een beslissende ronde te springen...dát ...dat is wat er gebeurd!
Ongetwijfeld heeft ook die rare pandemie meegeholpen om dat collectieve bewustzijn van het collectief te ervaren, net als de branden, de droogten, de overstromingen...
We lijken ons meer en meer te realiseren dat we met z'n ALLEN op deze aarde ronddwazen.
Dat niets onder controle is en dat we elkaar dienen vast te houden, te steunen, aan te moedigen en op te tillen!
Dat is het hele eiereten.
Voor mij was het ergste van die hele verrekte pandemie dat er zoveel mensen geïsoleerd zijn doodgegaan.
Dat hoort niet.
Dood gaan we allemaal....en als je doodgaat hoor je op zijn minst de hand van iemand te kunnen vasthouden....een stem die je vertelt dat het goed is.
Samen.
Het komt steeds weer neer op samen.
Op moment is het heel makkelijk om knettergek te worden van het oordelen. Het Oordelen.
En oordeel dat is geen liefde.
En als het geen liefde is is het angst.
Zullen we stoppen met angst?
Abracadabra that shit into LIEFDE!!!!
Liefde voor elkaar...liefde voor het leven en liefde voor de planeet waar wij wonderbovenwonder naar believen op mogen rondlieven.
Stuur je liefde naar het vuur, stuur je liefde naar het water, stuur je liefde naar de droogte, de dakloze, de vluchteling...en slik..vooruit ook de verkwistende miljardair.
Stuur liefde naar de bozen en bangen, stuur liefde naar het geweld, stuur je liefde naar de pijn, het verdriet en verlies.
Stuur je liefde naar de grond waarop we lopen, de lucht die we ademen, het water waar we zoveel gemeen mee hebben, de vlammen met alle toverkracht.
Stuur die liefde naar jezelf...je fouten, je schuld, je akeligheid je lelijkheid in al haar schoonheid, je gulheid, je warmte, je zachtheid, je mededogen...je liefde.
Wees liefde....je hoeft niet meer bang te zijn.
We are moving through the lionsgate...go on and google the nitty and the gritty about what that means.
I usually try not to read the words of others, its makes it easier to experience, without the input of what it schould mean to me.
For the first tme in months I can feel the elevation of the vibrations, frequencies clean and clear.
This morning at the Olympic marathon in Tokyo, this was illustrated perfectly by the Dutch athlete Nageeye.
Instead of hurrying to finish for his silver medal, he deemed it more important to take his Belgian training partner Abdi, along to go for the bronze....so they could share and celebrate this win together!! It was magnificent!!
Just like the two high-jumpers (last week) who decided to share the first place, to both get a gold medal, instead of having a jump-off to decide who was the best at this..thát...that is what is happening!
Without a doubt this strange pandemic helped to collectively grow aware of the collective consciousness . just like all the fire, the droughts, the floods.
We seem to grow more and more aware of the fact that we are stumbling around on this planet TOGETHER.
That nothing is under control, that we need to hang on to each other, support, cheer on and lift up the other!
That's all that matters.
To me the most horrible thing of the pandemic was the fact so many people died alone.
That is not right.
We all die...and when you die there should, at the very least, be a hand to hold...a voice that tells you that it is all right.
Together.
It all keeps boiling down to this togetherness.
At the moment its all too easy to go bonkers over all the judging. The Judging.
Judgement is not love.
And if it ain't love, its fear.
Can we stop with the fear?
Abracadabra that shit into LOVE!!!!
Love for one another...love for life itself, love for the planet where we miraculously are allowed to lovingly love around on.
Send your love to the fire, send your love to the water, send your love to the drought, the homeless, the refugee...and....OK OK... ...sigh...to the wasteful billionaire as well.
Send love to the angry ones, the fearful, send love to the violence, the grief, the loss.
Send your love to the ground we walk on, the air we breathe, the water that is so very much like us, the flames with all that magical power.
Send that love to yourself...your faults, your guilt, your nasty, your ugliness in all its fairness, your warmth, your softness, your compassion...your love.
Be love...there is no more need for fear.
<3
I.A.m
Reactie plaatsen
Reacties